16 април 2009

Топчек: “Педерски цируси!“



Во полната месечина се прекршуваат бранови од стоногалки излеани без трошка срам над воспалените скопски гингиви. „Педерски цируси,“ вели Топчек со цигара во уста, гордо дигнат во треперењето на Зеа. „Си мислат украсуваат видео спот за некоја симфонија, а со балетанки на стапалата, а нурнати во чемерна бара отфрлена од сонцето.“ Се насмевнува и таму негде во ирисот на неговото лево око Зеа забележува распеан човечки скелет со шише рум во уста. „Сега ме презираш, мила мала моја, ама верувај ми: еден ден кога сево ова ќе се заврши ќе се обидеш да се сетиш на мојот лик за да доживееш барем некаква возбуда, така затапена од рутината на твоето секојдневие. Но, и двајцата знаеме дека во меѓувреме ќе поминеш низ серија третман со хипноза да ја заборавиш оваа вечер... и по некоја случајност, третманите ќе се исплатат. Така, колку и да ме бараш низ тунелите на твоето фригидно сеќавање, кога најмногу ќе ти требам нема да најдеш ништо освен расипан саат што се ниша пред твоите прекрасни очи.“ Зеа му верува и клима со носто насочен кон полната месечина што сега умира под плимата на стоногалките.

Нема коментари: