Небото се провлекува низ шофершајбните заглавени во попладневниот сообраќај. Ги гледам очите на моите непријатели во соседните возила бледо зјапнати во срцето на сив облак што забрзано одминува. А ние стоиме во место и чекаме семафорот да покаже зелено. Кали е до мене и ми ги прераскажува деталите од нејзиниот работен ден. Баналности. Не сакам да бидам груб, ама размислувам: меѓу цијанид и нејзините зборови би избрал цијанид и би побарал репете. Зеленото светло конечно се пали и возилата пред нас поаѓаат, оставајќи го небото да виси по некои други шофершајбни.
Нема коментари:
Објави коментар